When the Vesper bells are ringing
Όταν σημάνει εσπερινός,
Σαββατοβραδινό,
κορδέλα δένω στα μαλλιά
για να σε καρτερώ.
Πάει καιρός
πόσος πια δε θυμάμαι
που σε κρατάει η πικρή ξενιτιά.
Πάει καιρός
που τις νύχτες κοιμάμαι
μονάχη μου δίχως ζεστή αγκαλιά.
Και στ’ αψηλό καμπαναριό,
Σαββατοβραδινό,
σκαλώνει ο πόνος σαν πουλί,
δεν έχεις γυρισμό.
When the Vesper bells are ringing,
Saturday evening,
I tie a ribbon in my hair
and I'm waiting patiently for you.
It's been so long,
I don't remember how long anymore,
that bitter foreign land is keeping you away from me.
It's been so long
that I'm sleeping on my own
at nights, without a warm embrace.
And the pain like a bird,
Saturday evening,
grasps the tall steeple,
there is no way back for you.
Konstantin2009 © 14.10.2016