To jest we mnie niezgłębione
Όσο ανεβαίνω ουρανέ
τόσο εσύ μακραίνεις
κι όσο σ’ αδειάζω θάλασσα
τόσο εσύ πληθαίνεις.
Το μυστήριο με μένα
είναι πως δεν πιάνομαι
γιατί βρίσκω τα χαμένα
και μ’ αυτά αισθάνομαι.
Όσο κοιτάζω τα βουνά
τόσο αυτά ψηλώνουν
κι όσο ανοίγω τα φτερά
αυτά με προσγειώνουν.
Im wyżej wzlecę - niebo me
Tym niżej mnie odpierasz
Gdy z ciebie czerpię - morze me
Ty wody wnet przybierasz
To jest we mnie niezgłębione -
Nic nie ustatkuje mnie
Wciąż znajduję zagubione
I za tym ujmuję się
Gdy się wpatruję w szczytów grań
Wciąż wyższe się wydają
Choć skrzydła rozpostarte mam
Ku ziemi mnie ściągają
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 13.07.2017