L'indicibile
Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε Στη λησμονιά σε πάνε… Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί.. Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα.. Γλυκιά μου, μη χαθείς… Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή Θα’ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά.. Θα’ναι μι’αλλόκοτη χαρά… Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί.. Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα.. Γλυκιά μου, μη χαθείς… Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί.. Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα.. Απόψε, μη χαθείς…		Le cose passate bruciano, scivolano nell'oblio, di notte sono come piaghe incurabili, e fanno soffrire. Finiscono nell'oblio… Fermati un poco, non parlare, lascia che un battito del cuore dica ciò che deve dire, per nascere nella luce... Non temere, per un nonnulla, di raggiungere l'indicibile. Mia dolce, non perderti… E, all'alba, quando verrà...con desiderio intenso l'attesa sarà una gioia strana, diverrà sete e fuoco.. Sarà una gioia strana… Fermati un poco, non parlare, lascia che un battito del cuore dica ciò che deve dire, per nascere nella luce... Non temere, per un nonnulla, di raggiungere l'indicibile. Mia dolce, non perderti… Fermati un poco, non parlare, lascia che un battito del cuore dica ciò che deve dire, per nascere nella luce... Non temere, per un nonnulla, di raggiungere l'indicibile. Questa notte, non perderti...
android2020 © 06.05.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info