Alba
Έξω σκοτάδι και ησυχία
μα έχω μεγάλη ανησυχία
τσιγάρο ανάβω κι απλά το σβήνω
κι αναρωτιέμαι το τι θα γίνω
Έξω χαράζει και υποφέρω
πόσο μου λείπεις κι εγώ δεν ξέρω
Είναι χαράματα κι ακόμα σε ζητάω
κι όσο πονάω τόσο κόβει σαν γυαλί
τέτοια κατάσταση Θεέ μου να περνάω
δε μου αξίζει δεν το είχα φανταστεί
Είναι χαράματα κι ακόμα σε ζητάω
κι αυτό που νιώθω είναι μίσος κι απειλή
Έξω σκοτάδι και ησυχία
μα ότι νιώθω είναι φοβία
δεν έχω λόγια, σκέψη δεν έχω
κι ότι συμβαίνει δεν το αντέχω
Έξω χαράζει και υποφέρω
πόσο μου λείπεις κι εγώ δεν ξέρω
Fuori e' scuro e quieto
ma ho una grande ansia
accendo una sigaretta e poi la spengo
e mi domando cosa sara' di me
Fuori si fa giorno e soffro
quanto mi manchi nemmeno io lo so
E' l'alba e ancora ti cerco
e soffro tanto come se mi tagliasse un vetro
una tal situazione Dio mio da superare
non me la merito non l'avevo immaginata
E' l'alba e ancora ti cerco
e quello che sento e' odio e minaccia
Fuori e' scuro e quieto
ma quel che sento e' paura
non ho parole, non riesco a pensare,
e quello che accade non lo sopporto
Fuori si fa giorno e soffro
quanto mi manchi nemmeno io lo so
roberto patritti, roberto patritti © 13.11.2006