Rüyaydı
Ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δε θα `ναι όπως πρώτα Ξημέρωσε πάλι Ξυπνάω στο φως, τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός, χαμένος για λίγο Ξημέρωσε πάλι Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο, μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο Μην ξημερώνεις ουρανέ Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει και τ’ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει Θα `μαι κοντά σου Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου, εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς την ψυχή μου με τα φτερά σου Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις, ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις Μην ξημερώνεις ουρανέ Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε		gök ışıklarını yakıyor hiçbir şey eskisi (önceki) gibi olmayacak yine şafak söktü ışığa uyanıyorum, açıyorum gözlerimi, biraz ölmüş, biraz kayıp gibi yine şafak söktü ve kayboldun uykumla birlikte sen o rengarenk kuğunun düşüyle birlikte uyanma ey gökyüzü! Bomboş ruhum, odam bomboş ve rüyamdan duyuyorum apaçık "rüyaydı, rüyaydı" diyen hıçkırıklarını karanlık çöker çökmez geleceksin yine ve rüya gerçeği yeniden kurtaracak ben yanında olacağım seni bir orada görüyorum cancağızım orada yaklaşıp bana, okşarsın ruhumu kanatlarınla ama sabahleyin yitip gidersin can verirsin gözlerimi açar açmaz uyanma ey gökyüzü! Bomboş ruhum, odam bomboş ve rüyamdan duyuyorum apaçık "rüyaydı, rüyaydı" diyen hıçkırıklarını
μαρικακι © 10.09.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info