Thessaloniki
Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί
Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού
Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό
It was that night when the Vardaris* was blowing,
The prow** was cutting through the wave, fathom by fathom,
The first engineer sent you to go and measure the boiler water,
But you remember Smaro*** and Kalamaria~.
You forgot that tune that the Chileans used to sing,
'St Nicholas and Holy Mary of the Seas, keep us safe',
A blind girl leads you, a child of Modigliani~~,
That the cadet officer~~~ and the two Marmarians^ loved.
On your bunk bed, a sluggish snake sleeps,
And the monkey goes about, searching through your clothes,
Apart from your mother, no one remembers you
In this frightening journey of loss.
Under the red lights, Thessaloniki sleeps.
Ten years ago, drunk, you told me 'I love you',
Tomorrow, like then, and without gold on the sleeve^^,
Fruitlessly, you'll be looking for the road for Depot^^^.
ξαν2910, Ross/Ρος © 14.09.2017