Caino
Ο πρώτος ένοχος, ο πρώτος δολοφόνος
μέσα στην έρημο τώρα γυρίζει μόνος
ρωτάει τον άνεμο, ρωτάει τον αέρα
γιατί σκοτείνιασε, τι απέγινε η μέρα;
Νανούρισε τον ξένο που κλαίει και σπαράζει
το δέρμα σου φοράει, το αίμα σου θηλάζει
πονάς κι αυτός γελάει, κοιμάσαι δεν νυστάζει
στο στήθος σου η καρδιά του χτυπάει
και σε δικάζει.
Ο Κάιν
Είναι ο Κάιν
Μη φοβηθείς όταν τον δεις
πες του απλά ήταν ένα όνειρο.
Και της ψυχής σου οι όσες γοργόνες σ’ οδηγούνε
με τα σκοινιά τις νύχτες κοτρόνες ρυμουλκούνε
να θάψουν το τραγούδι που θα σου μουρμουρίσει
όταν τρελός, λυμμένος
θα σου ξαναμιλήσει.
Ο Κάιν
Ο Κάιν
Μη φοβηθείς όταν τον δεις
πες του απλά ήταν ένα όνειρο.
Il primo colpevole, il primo assassino
nel deserto ora si aggira da solo
chiede al vento, chiede all' aria
perché si fa buio, che fine ha fatto il giorno?
Canta una ninnananna allo straniero che piange e si dispera
si veste della tua pelle, poppa il tuo sangue
soffri e lui ride, dormi ma lui non ha sonno
nel tuo petto batte il tuo cuore
e ti giudica
Caino
è Caino
Non ti sei spaventato quando l' hai visto
gli hai detto solo che era un sogno
E le sirene della tua mente ti guidano
trascinano di notte pietre grezze con le corde
per sotterrare la canzone che ti sussurrerà
quando, pazzo, scatenato,
ti parlerà di nuovo
Caino
Caino
Non ti sei spaventato quando l' hai visto
gli hai detto solo che era un sogno
Alessio Miranda © 02.09.2017