Mit dir
Απ’ το τζάμι κοιτώ και θυμάμαι ένα χάδι τι παράξενο φως στης ζωής το σκοτάδι... Έχει πιάσει βροχή κι είναι η ώρα που φεύγεις ήρθα για να σε δω μα εσύ μ’ αποφεύγεις... Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου αχ πόσο μου έλειψε αυτό μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου... Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου... Τι να πεις τι να πω παγωμένα τα χείλη δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα μείνουμε φίλοι... Είναι τόσα γιατί είναι πόνος και θλίψη πάει τόσος καιρός που δε σε έχω αγγίξει... Κάτω από την ομπρέλα σου θα μπω και θα ρωτήσω βιαστικά για τη ζωή σου αχ πόσο μου έλειψε αυτό μες τη βροχή να περπατάω εγώ μαζί σου... Απ’ το χέρι σου θα κρατηθώ θα σε κοιτάξω, θα μυρίσω το άρωμα σου κι άλλη μια φορά θα το δεχτώ πως είναι βάσανο να είμαι μακριά σου...		Ich sehe durchs Fenster Mir fehlt die Liebkosung... Ein fantastisches Licht scheint im Dunkel des Lebens! Es nieselt Es ist Zeit, wegzugehen... Ich bin jetzt hier Du bist nicht für mich! Unter dem Regenschirm würde ich fragen: "Wie geht es dir?" Wie stark vermisse ich jenen Regenspaziergang mit dir! Ich nähme deine Hand mit Geruch von Kölnischwasser. Ich habe wieder verstanden: Die Trennung ist unerträglich! Was sagen wir einander? Unsere Lippen sind eiskalt! Wie können wir weiter gute Freunde bleiben? Zu viel "Warum?"... Zuviel Weh und Leid... Ich sehe wieder klar: Ich bin so allein... Unter dem Regenschirm würde ich fragen: "Wie geht es dir?" Wie stark vermisse ich jenen Regenspaziergang mit dir! Ich nähme deine Hand mit Geruch von Kölnischwasser. Ich habe wieder verstanden: Die Trennung ist unerträglich
mari zhezhera, NP162435S890WB681A © 21.09.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info