Also, mein Bruder
Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ’ όλες τις καρδιές,
σ’ όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα σύκα
και τη σκάφη σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.
Also, mein Bruder,
jetzt, da wir gelernt haben, miteinander zu reden,
ganz gelassen, in einfachen Worten,
Jetzt also verstehen wir uns,
mehr braucht es nicht.
Und morgen, sage ich, da werden wir
noch viel einfacher.
Wir finden Worte,
die gleich viel wiegen
in allen Herzen,
auf allen Lippen.
So sprechen wir aus,
wie die Dinge
wirklich sind.
Und auch wenn die anderen grinsen
und sagen:
"Solche Verse
dichte ich Dir hundert in einer Stunde".
Ja, das wollen auch wir.
Denn wir singen nicht,
mein Bruder, um uns zu erheben,
über die anderen.
Wir singen,
um die Menschen zusammenzubringen.
Thomas Kruel, Thomas-Martin Kruel © 26.11.2017