Immer heimlich
Πάντα μυστικά μες στις λοξές ματιές τον έρωτα ακουμπάς
και θηλικά τα λόγια σου μασάς σαν το στοιχειό
Nύχτες στο μισοσκόταδο του μαγαζιού,
μεθάς με το ποτό του αρσενικού κι αποτρελένεσαι για δυο φιλιά.
Kι όταν μακραίνει η ουρά της προσμονής
βλέπεις πως δε σ’ αγάπησε κανείς
τα χρόνια σου χλωμιάζουν στο πιοτό
κι οι νύχτες σου μυρίζουν πυρετό
Λοξοκοιτάς τα πόδια της μικρής,
τον έρωτά της πας να κλέψεις, προσπαθείς
μα πάντα φεύγεις με το χέρι σου αδειανό
Mοιάζουν οι νύχτες κι όχι μη μου λες
σταθμοί που σε γυρνάν πάντα στο χθές
το μάτι σου θολώνει απο αγωνία
όλα σου κλείνουν το λαιμό σαν ασφυξία
αύριο θα πληρώνεις ακριβά
το χάδι σου θα τρέμει νευρικά
μπροστά στα μάτια ενός πιτσιρικά
Kι είναι παιχνίδι δίχως τελειωμό,
έργο δικό μας εφιαλτικό,
για δυο στιγμές αδυναμίας όλη η ζωή σου μια γραμμή υποψίας,
βήματα μυστικά στα σκοτεινά, χέρια που ψάχνουν πάντα στα τυφλά,
νύχτες που δεν τελειώνουν πουθενά.
Immer heimlich mit Seitenblicken näherst du dich der Liebe
und weiblich kaust du deine Worte wie ein Gespenst
Nächte im Halbdunkel des Ladens
betrinkst du dich mit dem Getränk des Männlichen und wirst für zwei Küsse verrückt gemacht
Wenn sich die Reihen der Erwartungen lichten
siehst du dass dich keiner geliebt hat
deine Jahre verblassen beim Trinken
und deine Nächte richen wie Fieber
du beäugst die Beine der Kleinen
ihre Liebe willst du stehlen, du versuchst
aber immer gehst du mit leeren Händen
Die Nächte ähneln sich, bestreite es mir nicht
Stationen, die sich immer dem Gestern zuwenden
deine Augen trüben sich vor Sorge
dein Hals ganz geschlossen wie beim Ersticken
morgen wirst du teuer bezahlen
deine Liebkosungen werden nervös zittern
vor den Augen einer Göre
Es ist ein endloses Spiel
eigenes grausames Werk
für zwei schwache Momente dein ganzes Leben eine zweifelhafte Fahrt
heimliche Schritte im Dunkel, Hände, die immer blind suchen
Nächte, die nirgendwo enden.
klausf, Klaus Füller © 06.09.2017