The Piraeus Guys
Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με `χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά
και μια χά , και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω...
From my windows, I send
One, two, three, four kisses
That reach the port
One, two, three, four birds.
How I wish I had one, two,
Three, four children
Who, when they all grew up
Would become fine young men for Piraeus.
As much as I search, I can't find another port
That I'm crazy for, like Piraeus
Where, when night falls, it gathers up songs for me
And changes its plucking* and fills with young people.
As I go out of my door
There's no one there that I don't love
And as I sleep at night, I know that
I know that I'll dream of it.
I put jewels around my neck and some bea-
And some bea-, and some beads as a talisman
Because at night I wait at the port to find
Some stranger.
As much as I search...
ξαν2910, Ross/Ρος © 23.08.2017