Tira l'ancora
Απ’ της στεριάς τα βάσανα
τα μάτια μου θα πάρω
και σε καράβι φορτηγό, φορτηγό,
ναυτάκι θα μπαρκάρω.
Βίρα την άγκυρα, παιδιά, ω, ω, ω,
γιατ’έχω πό, γιατ’έχω πόνο στην καρδιά.
Σ’ ατέλειωτους ωκεανούς
θ’αρχίσω το σιργιάνι
κι ας μη βρεθεί στην πλώρη μου, πλώρη μου,
παρηγοριάς λιμάνι.
Στον καπετάνιο τον σοφό, ω, ω, ω,
θα πω τον πό, θα πω τον πόνο τον κρυφό.
Το δάκρυ μου πλημμύρισε,
του καραβιού τ’αμπάρια
και την καρδιά μου στη στεριά, στη στεριά
τραβούν τα παλαμάρια.
Μη κάνεις κράτι φορτηγό, ω, ω, ω,
έξω ποτέ, έξω ποτέ μου δε θα βγω.
Lacerò il tormento
sulla terraferma
e su una nave da carico, da carico
come marinaio mi imbarcherò.
Tira l'ancora, ragazzo, o, o, o,
perché ho do, perché ho dolore nel cuore.
Dell'oceano senza fine
prenderò il sentiero,
perché per la mia prora, per la mia prora,
non si trova un porto di consolazione.
Al saggio capitano, o, o, o,
parlerò del mio do, del mio dolore nascosto.
Le mie lacrime inondano,
le stive della nave,
e tirano le gomene
sulla terraferma, sulla terraferma del mio cuore.
Non fare sosta, nave da carico, o, o, o,
non scenderei mai, mai.
android2020 © 22.10.2016