Luna
Από τη γη στη σελήνη
Μίλια μακριά
Όταν τα μάτια της κλείνει
Μαζί της με τραβά
Πέρα απ’ την πέτρινη πόλη
Στην ανατολή
Εκεί που χάνονται οι δρόμοι
Εκείνη θα μου πει
Ζούμ’ όλοι δεμένοι
Στη γη που πεθαίνει
Μα τα όνειρά μας φτερά ασημένια
Θα μας πάνε ψηλά
"Μωρό μου δεν τα πιστεύω
Τα μαγικά σου εγώ"
Της λέω και τη χαζεύω
Να περπατά στο νερό
Και να διαλύει την ομίχλη
Μ’ ένα μικρό ραβδί
Κοιτάει ψηλά τη Σελήνη μου δείχνει
Πετάμε προς τα εκεί
Κι είν’ όλοι δεμένοι
Στη γη που πεθαίνει
Μα τα όνειρά μας φτερά ασημένια
Θα μας πάνε ψηλά
Dalla terra alla luna
migli lontano
quando i suoi occhi chiude
insieme a lei mi tira
Oltre la citta pietrosa
all' est
li dove si perdono le strade
quella mi dira
Viviamo tutti imprigionati
sulla terra che muore
ma i nostri sogni ale d'argento
ci andranno in alto
"Amore non ci credo i suoi magici"
le dico e la guardo a camminare nell’ aqua
ed a demolire la nebbia con un piccolo steccone
guarda in alto
la luna mi mostra
voliamo verso li
Viviamo tutti imprigionati
sulla terra che muore
ma i nostri sogni ale d'argento
ci andranno in alto
Tzonis © 16.11.2006