En blanc
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο; Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα" τώρα δε θα `χα τη φωτιά στο αίμα Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρη η τρέλα Αν είχε σώμα θα `ταν πάλι ψέμα. Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει να `χει το μέλλον μου να επιλέξει ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει... Τίποτα σημαντικό. Ζω μονάχα εν λευκώ... Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι το πρόβλημά μου η υπερβολή μου κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος τώρα δε θα `τανε φωτιά στο αίμα Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρο ο φόβος Αν είχε σώμα θα `ταν σαν κι εμένα. Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις. Και σε λυπούνται που δεν το `χεις νιώσει κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος. Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω μ’ αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω με μια ελπίδα να `ναι σαν κι εμένα... Τίποτα σημαντικό... Ζω μονάχα εν λευκώ.... Τίποτα σημαντικό.... Ζω μονάχα εν λευκώ.... Τίποτα σημαντικό.... Ζω μονάχα εν λευκώ....		Blanche ma chance et blanche ma vie Pourquoi le soir vous cachez-vous dans le gris ? Je vois ma projection dans votre blanc et je sais ce qu'il advient après Si j'avais le courage de dire "viens", Je n'aurais pas le feu dans le sang maintenant. Si elle avait une couleur, la folie serait blanche, S'il avait un corps, ce serait aussi un mensonge. Regarde les mains se tourner vers le mur comme elles dansent avec mon silence, moi j'ai cherché des années le vers qui expliquerait ma vie muette, je déguise le silence en mot et le rend à celui m'explique, avoir mon avenir à choisir, quel passé devrait me revenir... Rien d'important. Je vis seulement en blanc... Blanche ma chance et blanche ma vie mes amis en couleurs ont raison de dire : mon problème c'est mon exagération et ce qui tarde à donner une réponse. Si les mots avaient eu le courage de venir je n'aurais pas le feu dans le sang maintenant. Si la peur avait une couleur, ce serait blanc. Si elle avait un corps, il ressemblerait au mien. S'ils t'aiment, ils doivent apprendre à le dire s'ils ne le disent pas, tu dois apprendre à le dérober et si tu veux voir brûler les vérités il te faut monter sur le feu. Et ils te plaignent car tu ne l'as pas éprouvé et toi tu es triste de le savoir le premier et que personne n'en a eu connaissance comment durant des années ton silence fut fracas. C'est mon droit de miser peu. C'est mon droit de passer, et là ils disent que je n'y suis jamais allé moi je n'ai pas pu l'oublier. Et si on me demande pourquoi toujours je pars avec cette tonalité de blanc dans le regard, je dit une phrase pour me dérober avec l'espoir qu'on soit comme moi… Rien d'important. Je vis seulement en blanc... Rien d'important. Je vis seulement en blanc... Rien d'important. Je vis seulement en blanc...
leriote © 05.09.2017

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info