Schaam je, zee!
Κλαίγω και βαριαστενάζω
Και τη θάλασσα κοιτάζω
Για δυο μάτια ζαχαρένια
Που μου λείπουνε στα ξένα
Θάλασσα λυπήσου
Λίγο πια και μένα
Φέρε το πουλί μου
Από τα ξένα
Θάλασσα φαρμακωμένη
Την καρδιά μου’χεις καμένη
Πήρες την παρηγοριά μου
Μέσα από την αγκαλιά μου
Αχ βρε θάλασσα κακούργα
Πώς με γέλασες πανούργα
Μου ξελόγιασες πλανεύτρα
Την αγάπη μου βρε κλέφτρα
Wenen moet ik, zuchten alsmaar,
telkens als ik naar de zee staar.
Jouw twee ogen, zoet, ik mis ze
in dat verre ongewisse.
Schaam je, zee, een beetje!
Denk toch na, wat deed je?
Breng mijn vogel nu maar
uit dat verre land daar.
Ja, vergiftigd lijkt die zee me,
en verschroeid heeft ze mijn hartje.
Neen, geen troost kan me verwarmen
want 'k heb niemand in mijn armen.
Ach jij zee, jij bent ellendig,
lach geniepig maar inwendig.
Jij bedriegster, die verscholen
mijn geliefde hebt gestolen.
renehaentjens © 12.11.2016