Addio
Φύσα αεράκι σιγανά,
Πουνέντε και Λεβάντη,
κάνε τη θάλασσα γυαλί,
τον ουρανό διαμάντι.
Διώξε βροχούλες κι αστραπές,
καλό ταξίδι έλα και πες.
Η ξενιτειά είν’ ερημιά,
ο ξένος τόπος πέτρα,
ήλιους εφτά να μελετάς,
εφτά φεγγάρια μέτρα.
Η ξενιτειά είν’ ερημιά,
σαν την αγάπη σου καμιά.
Κλείσε τα μάτια σου καρδιά
μη βλέπουν και δακρύζουν,
φύλαξε δάκρυα της χαράς
για `κείνους που γυρίζουν.
Διώξε βροχούλες κι αστραπές,
και το τραγούδι ξανα’ πες.
Διώξε βροχούλες κι αστραπές,
καλό ταξίδι έλα και πες.
Soffia, lieve venticello,
di ponente e levante,
fa del mare vetro,
e del cielo diamante.
Manda via la pioggerellina e i fulmini,
vieni e augura buon viaggio.
La emigrazione è desolazione,
è di pietra il paese straniero,
devi calcolare le misure di sette soli,
e di sette lune.
La emigrazione è desolazione,
come l'amore che qualche volta hai vissuto.
Chiudi i tuoi occhi e il tuo cuore,
che non vedano per non piangere,
custodisci lacrime di gioia
per quelli che tornano.
Manda via la pioggerellina e i fulmini,
e canta di nuovo le canzoni.
Manda via la pioggerellina e i fulmini,
vieni e augura buon viaggio.
android2020 © 19.10.2016