Añoro el futuro
Να που ξημερώνει γλυκά
μες στο φως η μέρα κιβωτός
Σα νησί ο Υμηττός
Όλα στο φως κι εσύ αόρατος, ναι
τόσον καιρό
Λες πως με θυμάσαι συχνά
μα εγώ ποτέ δε νοσταλγώ
Αν με θες, αν μ’ αγαπάς
Όχι το χθες, το μέλλον μου χρωστάς
και σου χρωστώ
Όχι το χθες και τις κλεμμένες χαρές
εγώ το μέλλον νοσταλγώ
Να δω τι χάσαμε κι οι δυο
Ζωή μου χρωστάς και σου χρωστώ
Πάντα σ’ αγαπούσα τρελά
και γι’ αυτό τα πάντα σου ζητώ
Αν μες θες, αν μ’ αγαπάς
όχι το χθες, το μέλλον μου χρωστάς
και σου χρωστώ
Mira, dulcemente amanece,
en la luz el día es como un arca.
Como una isla el Himeto
todo en la luz y tú invisible, sí
tanto tiempo.
Dices que a menudo me recuerdas
pero yo nunca no añoro.
Si me deseas, si me amas
no el ayer, el futuro me debes,
y yo te lo debo a ti.
No el ayer y sus alegrías robadas,
yo añoro el futuro,
y ver qué hemos perdido los dos,
me debes la vida y yo te la debo a ti.
Siempre te he amado locamente
y por esto todo te pregunto.
Si me deseas, si me amas,
no el ayer, el futuro me debes
y yo te lo debo a ti.
kleioeuterpe © 24.11.2006