L'ammalato
Μάνα μου, το στήθος μου πονεί
κι όλο αναστενάζω,
μου λιγοστεύει τη ζωή
το κάθε αχ που βγάζω.
Η ώρα, μάνα, έφτασε
πικρά για να με κλάψεις
και τ’ άσπρα ρούχα, μάνα μου,
μαύρα να τα βάψεις.
Σαν δεις το Χάρο να `ρχεται
μάνα μου μη δειλιάσεις,
τα δυο μικρά τ’ αδέλφια μου
για μένα ν’ αγκαλιάσεις.
Η ώρα, μάνα, έφτασε
πικρά για να με κλάψεις
και τ’ άσπρα ρούχα, μάνα μου,
μαύρα να τα βάψεις.
Είναι αλυσίδα η ζωή
μάνα μου αγαπημένη,
άλλος γεννιέται απ’ τη μια
και άλλος θα πεθαίνει.
Η ώρα, μάνα, έφτασε
πικρά για να με κλάψεις
και τ’ άσπρα ρούχα, μάνα μου,
μαύρα να τα βάψεις.
Madre mia, mi fa male il petto,
e sempre sospiro,
mi accorcia la vita
ogni lamento che mi esce.
Il momento, madre, è arrivato,
per piangermi con tutta la tua amarezza,
e gli abiti bianchi, madre mia,
dovrai tingerli di nero.
Come vedi, la morte sta per venire,
madre mia, non aver paura,
abbraccia per me
i miei due fratelli più piccoli.
Il momento, madre, è arrivato,
per piangermi con tutta la tua amarezza,
e gli abiti bianchi, madre mia,
dovrai tingerli di nero.
La vita è una catena,
madre mia amatissima,
c'è chi nasce,
e chi muore.
Il momento, madre, è arrivato,
per piangermi con tutta la tua amarezza,
e gli abiti bianchi, madre mia,
dovrai tingerli di nero.
android2020 © 06.12.2016