La madre del marinaio
Κάποια μάνα στο κατώφλι
κάθεται κλαίει τα δειλινά
έφυγε ο γιος της που ήταν ναύτης
και δε γύρισε ξανά.
Οι ψιχάλες των ματιών της
της βρέχουν τώρα την ποδιά
βλέπει λεβέντες όπως ο γιος της
και της καίγεται η καρδιά.
Τέτοιος πόνος, τέτοιο ντέρτι
ούτε ξεχνιέται ούτε περνά
και στο κατώφλι του ναύτη η μάνα
κάθεται κλαίει τα δειλινά.
Una madre sulla soglia
si siede, piange tutte le sere:
suo figlio è partito, faceva il marinaio,
e non è ritornato.
La pioggerella dei suoi occhi
goccia ora sul suo grembiule,
vede gagliardi giovani come suo figlio,
e le piange il cuore.
Tale sofferenza, tale pena
non si distrae, non passa,
e sulla soglia la madre del marinaio
si siede, piange tutte le sere.
android2020 © 07.10.2016