Noi, i pochi
Εμείς οι λίγοι οι τρελοί,
μια ανεξήγητη φυλή
στης μοναξιάς το χάρτη.
Σε συμπληγάδες και βροχές
χρόνια περνάμε κι εποχές
δεμένοι στο κατάρτι.
Για μας δε ρώτησε κανείς.
Εμείς απέξω κι αφανείς.
Δε φταις εσύ, δε φταίω εγώ.
Άσε, πού να σου εξηγώ;
Εμείς οι λίγοι οι τρελοί,
άγγελοι και αμαρτωλοί
σ’ ένα μικρό καράβι.
Με την ψυχή μας οδηγό,
ίδιο καημό εσύ κι εγώ
και όποιος καταλάβει.
Για μας εγώ θα τραγουδώ
μέχρι το δάκρυ σου να δω,
να κλαις και να παραμιλάς,
στη μοίρα σου ν’ αντιμιλάς.
Noi, i pochi, i pazzi,
inspiegabile stirpe
nella solitudine della documentazione.
Fra le Simplegadi e sotto la pioggia,
passavamo anni e stagioni
legati all'albero della nave.
Nessuno chiese di noi.
Noi, da fuori anche invisibili.
Tu non hai colpa, non ho colpa io.
Lascia stare, come ti posso spiegare?
Noi, i pochi, i pazzi,
angeli e peccatori
su una piccola nave.
Come guida il nostro cuore,
lo stesso dolore tu e io,
e chiunque capisca.
Per noi io canterò
fino a che vedrò scorrere le tue lacrime,
ti vedrò piangere e delirare,
e rispondere con insolenza al tuo destino.
android2020 © 22.12.2016