In the tavern of the neighbourhood
Στης γειτονιάς το καπηλειό τα πίναμε αντάμα
κι όλο γι αγάπες μου `λεγε πικρές και μακρινές
Κι έπιανε το παράπονο κι αρχίναγε ένα κλάμα
λες κι όλα τούτα γίνανε απόψε ή προχτές
Κι εγώ που δε σε ξέχασα στιγμή κι ας μην το λέω
αμίλητος τον άκουγα ολάκερες βραδιές
Μ’ έπιανε το παράπονο κι αρχίναγα να κλαίω
λες κι ήταν χτες που σ’ έχασα λες κι ήταν μόλις χτες
In the tavern of the neighbourhood, we were drinking together
and you were always talking about loves dark and far away
And the pain caught him and he started a cry
as if all this had happened tonight or the day before yesterday
And I, who hasn't forgotten you for one moment, even if I don't admit it
silent, I was listening to him, during entire evenings
Then the pain caught me and I started to cry
as if it was yesterday that I lost you
stixoi.info © 15.10.2001