Una pista de baile de fósforo
Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου `φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους
δώδεκα τρόμους
με βύσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές
αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου `φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου
στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
και πάνω της ζωής ο αετός
Όνειρα όνειρα
φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου
Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ’τ’άσπρο σου το χιόνι
δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί
Si fuera fértil tu suelo
te haría una pista de baile de fósforo
con doce corredores,
doce espantos,
con enchufes y volúmenes portátiles
con obstinaciones y secuestradores aéreos.
Si fuera tu abrazo un oasis
te traería discos para escuchar.
Entre el balanceo de la arena,
una gota mi corazón
y mi alma sedienta un ejército
y en lo alto el águila de la vida.
Sueños, sueños,
mis pasiones lejanas,
sueños de mi marcha
y mis voces desconocidas.
Duerme tú y yo soñaré,
como un dios sosegado emanaré
de tu nieve blanca
sin sábana
en las uñas del mal esta noche
y la muerte lamenta ocultarse.
kleioeuterpe © 25.11.2006