Queja
Βαριά βραχιόλια οι λύπες
πως μ’ αγαπάς δεν είπες
το `χω παράπονο μάνα μου, στόμα μου
κι ας πέθαινε το σώμα μου.
Δε θέλω, φως μου, κόσμο
στα χείλη μου έχω δυόσμο
το `χω παράπονο πάρε μου, ζήτα μου
της λησμονιάς σαΐτα μου.
Σου στέλνω μ’ ένα γράμμα
του φεγγαριού τη λάμα
πάρ’ τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου
κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.
Pesadas pulseras las penas,
no dices cuanto me quieres.
Tengo esa queja, amor mío, boca mía,
y que se muera mi cuerpo.
No quiero gente, luz mía,
tengo en el labio el sabor de la menta.
Tengo esa queja, quítame, pídeme,
saeta mía del olvido.
Te envío con una carta
la cuchilla de la luna.
Cógela y golpéame, amor mío, locura mía,
y si llora tu alma, sonríeme.
kleioeuterpe © 25.11.2006