I bambini abbandonati
Φτάσανε αργά τη νύχτα τα παιδιά της ερημιάς,
στήσανε τρελό το γλέντι με τραγούδια της χαράς.
Χάρε σκληρέ, που ψάχνεις θύματα
την περηφάνια μας δεν ακουμπάς.
Χάρε σκληρέ, κι αν στήνεις μνήματα,
είσαι πεντάρφανος και φουκαράς.
Τα φόρτωσαν σε καμιόνια κάποια άνοιξη στερνή
και βουβάθηκαν τα αηδόνια πάνω στην Καισαριανή.
Χάρε σκληρέ, που ψάχνεις θύματα
την περηφάνια μας δεν ακουμπάς.
Χάρε σκληρέ, κι αν στήνεις μνήματα,
είσαι πεντάρφανος και φουκαράς.
Στάζει αίμα η ανάσα κι όπως χάραζε η αυγή
ετρομάξαν οι ρουφιάνοι και κρυφτήκανε στη γη.
Χάρε σκληρέ, που ψάχνεις θύματα
την περηφάνια μας δεν ακουμπάς.
Χάρε σκληρέ, κι αν στήνεις μνήματα,
είσαι πεντάρφανος και φουκαράς.
Sono arrivati tardi, nella notte, i bambini abbandonati,
essi hanno reso folle il divertimento con canzoni gioiose
Morte spietata che cerchi vittime
neanche lo sfiori il nostro splendore,
morte spietata, anche se riempi le tombe,
sei completamente sola e poveraccia.
Li hanno caricati sui camion qualche primavera dopo,
e sono ammutoliti gli usignoli sopra a Kesarianì.
Stillò sangue il respiro, e, quando venne l'alba
tremarono i ruffiani e si nascosero sotto terra.
android2020 © 18.03.2017