Non fui sottomesso alla mia terra
Χρόνια τώρα ταξιδεύω στη στεριά, στη θάλασσα.
Νόμιζα ότι θ’ αλλάξω, μα εγώ δεν άλλαξα.
Δεν κατάφερα να γίνω ο βαρκάρης του γιαλού
ούτε και να συναντήσω το διαβάτη του βουνού.
Δεν προσκύνησα τη γη μου,
τα καντήλια σβήνουνε.
Το κρασί μου και το δάκρυ,
μάνα, ποιοι το πίνουνε;
Στα νυχτέρια της σιωπής μου έκλαψα και πόνεσα,
το θυμό μου να νικήσω όμως δεν το μπόρεσα.
Μες στο διψασμένο κάμπο η βροχή δεν έσταξε
και στ’ απέραντο γαλάζιο η ψυχή δεν έφτασε.
Per anni viaggio sulla terraferma sul mare,
credevo che sarei cambiato, ma io non lo sono,
non sono riuscito a diventare un barcaiolo da spiaggia,
ne'ho incontrato il viandante della montagna.
Non fui sottomesso alla mia terra,
i lumi a olio si sono spenti,
madre, chi si beve
il mio vino e le mie lacrime ?
Di notte, in silenzio, ho pianto e sofferto
per vincere la mia rabbia, tuttavia non ci sono riuscito,
nel campo assetato la pioggia non è caduta.
android2020 © 25.03.2017