Si fa giorno sulla mia strada
Περνούσε και έφευγε ο καιρός από κοντά μου
σαν μαύρος ουρανός, σαν αστραπή.
Περνούσε ο καιρός, κι ο μαύρος ουρανός
μαχαίρι καρφωμένο στη καρδιά μου.
Χαράζει στη στράτα μου και πώς με τρομάζει
η μέρα που έρχεται, η κάθε στιγμή.
Καράβι που βούλιαξε βοριάς και χαλάζι,
ρημάδι κατάντησα σ’ αυτή τη ζωή.
Περνούσαν και έφευγαν σκιές από μπροστά μου,
οι λίγες της ζωής μου οι χαρές.
Περνούσανε σκιές σαν μάγισσες σκληρές
και μέτραγα κομμάτια τα όνειρά μου.
Accanto a me passava e fuggiva via il tempo,
come un cielo scuro, come un fulmine,
passava il tempo, e il cielo scuro
era come un coltello piantato nel mio cuore.
Si fa giorno sulla mia strada e come mi spaventa
il giorno che sta arrivando e ogni suo momento:
come una nave che la tramontana e la grandine hanno affondato,
in questa vita sono diventato un relitto.
Davanti a me passavano e fuggivano via come ombre
le poche gioie della mia vita,
passavano ombre come dure incantatrici
e contavo i pochi miei sogni.
android2020 © 31.01.2017