Die Reise
Μια δρασκελιά Πετράλωνα Θησείο,
δυο δρασκελιές Συγγρού Καισαριανή,
βαθειά, μες στου μυαλού μου το αρχείο,
συννεφιασμένη είναι πάντα η Κυριακή,
βαθειά, μες στου μυαλού μου το αρχείο,
συννεφιασμένη είναι πάντα η Κυριακή.
Μη με κοιτάς με μάτια βουρκωμένα,
μες στην καρδιά μου τα `χω σφραγισμένα
τα όνειρά μας τα χαμένα.
Πρωί πρωί θα σεργιανίσω,
θα πάρω δρόμο μακρινό,
τους φίλους θ’ αποχαιρετίσω,
να ξαποστάσω πριν να `ρθεί το δειλινό,
τους φίλους θ’ αποχαιρετίσω,
να ξαποστάσω πριν να `ρθεί το δειλινό.
Στο μακρινό ταξίδι μου, θα πάρω,
όταν θα μείνω μόνος, με το Χάρο,
το τελευταίο μου τσιγάρο.
Eine Schrittlänge Petrálona Thisío,
zwei Schrittlängen Syngroú Kaisarianí,
tief unten im Archiv meines Gedächtnisses,
wolkenverhangen ist immer der Sonntag,
tief unten im Archiv meines Gedächtnisses,
wolkenverhangen ist immer der Sonntag.
Schau mich nicht an mit verweinten Augen,
in meinem Herzen habe ich sie eingeschlossen
unsere verlorenen Träume.
Am frühen Morgen werde ich spazieren gehen,
ich werde einen weiten Weg nehmen,
ich werde von den Freunden Abschied nehmen,
mich ausruhen bevor der Abend kommt,
ich werde von den Freunden Abschied nehmen,
mich ausruhen bevor der Abend kommt.
Auf meiner weiten Reise werde ich,
sobald ich allein bin mit dem Charon,
meine letzte Zigarette rauchen.
Balinger © 07.07.2017