Son de Negros en Cuba
Σα γεμίσει το φεγγάρι κι ασημένιο ρίξει πάγο με τον πυρετό στο αίμα φεύγω για το Σαντιάγο. Εκεί που` χουν τα κορίτσια το κορμί από μαστίχα κι από το βαρύ αψέντι όλοι πνίγονται στο βήχα. Φέγγει ο ήλιος μες στη φλέβα ήλιος μαύρος σαν κουρσάρος φεύγω για το Σαντιάγο κι όποιον θέλει ας πάρει ο Χάρος. Μες στης φοινικιάς το ίσκιο όπως χάρτινα φανάρια άναψαν οι παπαγάλοι. Μες στου δειλινού το βούρκο Σαντιάγο, Σαντιάγο μοιάζεις κόκκινο κοράλλι. Σα γυρίσει το φεγγάρι μην αρχίσεις να με ψάχνεις θα` χω τρελαθεί απ` αγάπη μες στο δίχτυ της αράχνης. Σα τζιτζίκι το κορμί μου θα` χει λιώσει από τη ζέστη δίπλα σε καυτές γυναίκες που μυρίζουνε ασβέστη. Κάτω απ` το νερό μαχαίρι άσπρο γυάλιζε σαν σπάρος φεύγω για το Σαντιάγο κι όποιον θέλει ας πάρει ο Χάρος.		Cuando llegue la luna llena iré a Santiago de Cuba, iré a Santiago, en un coche de agua negra. Cantarán los techos de palmera. Iré a Santiago. Cuando la palma quiere ser cigüefla, iré a Santiago. Y cuando quiere ser medusa el plátano, iré a Santiago. Iré a Santiago con la rubia cabeza de Fonseca. Y con la rosa de Romeo y Julieta iré a Santiago. ¡Oh Cuba! ¡Oh ritmo de semillas secas! Iré a Santiago. ¡Oh cintura caliente y gota de madera! Iré a Santiago. ¡Arpa de troncos vivos, caimán, flor de tabaco! Iré a Santiago. Siempre he dicho que yo iría a Santiago en un coche de agua negra. Iré a Santiago. Brisa y alcohol en las ruedas, iré a Santiago. Mi coral en la tiniebla, iré a Santiago. El mar ahogado en la arena, iré a Santiago, calor blanco, fruta muerta, iré a Santiago. ¡Oh bovino frescor de calaveras! ¡Oh Cuba! ¡Oh curva de suspiro y barro! Iré a Santiago.
Avellinou © 03.12.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info