Planet Erde | ||
Πριν από χρόνια σ’ ένα μακρινό μου ταξίδι σε μια έρημη ακτή κάπου στην Αφρική συνάντησα έναν ταξιδιώτη από άλλον πλανήτη που μέσα στο διάστημα είχε χαθεί. Με ρώτησε πώς το λεν’ αυτό το αστέρι που από κακή του τύχη είχε βρεθεί του είπα είν’ ο τρίτος πλανήτης από την Ήλιο και πως εμείς τον λέμε Γη. Με κοίταξε με αληθινή απορία μου είπε πως νόμιζε πως ο πλανήτης αυτός είχε χαθεί μου είπε πως τα μακρινά τους αστεροσκοπεία είχαν σημειώσει κάποτε μια μεγάλη καταστροφή. Τότε του μίλησα για τη Χιροσίμα και για το Ναγκασάκι μ’ έπιασε το παράπονο κι έκλαψα σαν παιδί του είπα πέντε χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε άνθρωπος μ’ άνθρωπο, λαός με λαό μαζί του είπα πέντε χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι πολεμάνε, κύριε αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει. Αυτός μου μίλησε για τον μακρινό του πλανήτη μου είπε πως τον κυβερνάνε δώδεκα σοφοί. μετά με ρώτησε για τις δικές μας κυβερνήσεις πόσοι σοφοί κυβερνάνε τη Γη Του είπα εδώ είν’ αλλιώς τα πράγματα, κύριε δεν κυβερνάνε πάντοτε σοφοί πολλές φορές κυβερνάνε αλητήριοι αρκετές φορές κυβερνάνε και τρελοί. Τότε του μίλησα για τον Νέρωνα και για τον Χίτλερ για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και για τους Ναζί του είπα πώς σκοτώναν οι Ες-Ες τους ανθρώπους χίλιους χίλιους σαν τα πρόβατα, κύριε αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει. Κοίταξε γύρω του τη θάλασσα, τα πανέμορφα δάση μου είπε «είναι το πιο όμορφο αστέρι που έχω δει» με ρώτησε αν μπορούσε να κόψει ένα κλωνάρι από ένα δέντρο και μια πέτρα να πάρει μαζί του για να θυμάται τη Γη. Πήρα την πέτρα από τα χέρια του και τη φίλησα με αγάπη απόρησε και με ρώτησε γιατί. Του είπα δεν υπάρχει μια πέτρα σ’ αυτόν τον πλανήτη, κύριε με ανθρώπινο αίμα να μην έχει ποτιστεί του είπα πολύ αίμα έχει χυθεί εδώ πάνω, κύριε αλλά η Γη ακόμα ζει, ακόμα ζει, ακόμα ζει. | Vor Jahren traf ich auf einer weiten Reise irgendwo in Afrika an einem einsamen Strand einen Reisenden von einem anderen Planeten welcher im Weltraum verschwunden war. Er fragte mich, wie heißt dieser Stern auf dem er zu seinem Unglück sich befand ich sagte ihm es ist der dritte Planet von der Sonne und dass wir ihn Erde nennen. Er schaute mich an voll echter Verwunderung er sagte mir, er dachte, dieser Planet sei zerschellt er sagte mir, ihre fernen Sternwarten hätten irgendwann eine große Katastrophe festgestellt. Da erzählte ich ihm von Hiroshima und Nagasaki Kummer überkam mich und ich weinte wie ein Kind ich sagte ihm fünftausend Jahre kämpfen die Menschen, Herr Mensch gegen Mensch und Volk gegen Volk ich sagte ihm fünftausend Jahre kämpfen die Menschen, Herr doch die Erde lebt noch, lebt noch, lebt noch. Er erzählte mir von seinem fernen Planeten er sagte mir, dass dort zwölf Weise herrschen. Dann fragte er mich nach unseren Regierungen wieviele Weise die Erde beherrschen Ich sagte ihm, hier sind die Dinge anders, Herr dass hier nicht immer Weise regieren oftmals regieren auch Halunken und oftmals regieren auch die Irren. Ich erzählte ihm dann von Nero und von Hitler von den Konzentrationslagern und von den Nazis ich sagte ihm wie die SS die Menschen tötete tausend tausend wie die Schafe, Herr doch die Erde lebt noch, lebt noch, lebt noch. Er betrachtete ringsherum das Meer, die schönen Wälder er sagte „das ist der schönste Stern, den ich je sah“ er fragte mich, ob er einen Zweig von einem Baum abbrechen dürfe und einen Stein mit sich nehmen dürfe als Andenken an die Erde. Ich nahm den Stein aus seinen Händen und küsste ihn liebevoll er wunderte sich und fragte mich warum. Ich sagte ihm, es gibt keinen Stein auf diesem Planeten, Herr der nicht mit menschlichem Blut getränkt ist ich sagte ihm, viel Blut ist hier vergossen worden, Herr doch die Erde lebt noch, lebt noch, lebt noch. | |
Balinger © 11.05.2017 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info