Iré a Santiago
Όταν θα έρθει η πανσέληνος
θα πάω στο Σαντιάγο της Κούβας,
σ’ ένα αμάξι από μαύρο νερό
θα πάω στο Σαντιάγο.
Θα τραγουδάνε οι στέγες από φοινικιά,
θα πάω στο Σαντιάγο της Κούβας
όταν ο φοίνικας θα γίνει πελαργός
θα πάω στο Σαντιάγο.
Ζέστη λευκή, ξερά σποράκια
Ω Κούβα, τόξο από ανάσα και πηλό.
Κι η θάλασσα λουσμένη μες στην άμμο
θα πάω στο Σαντιάγο.
Στο Σαντιάγο
θα πάω στο Σαντιάγο της Κούβας
Στο Σαντιάγο
θα πάω στο Σαντιάγο.
Αύρα κι οινόπνευμα στις ρόδες,
η θάλασσα πνιγμένη μες στην άμμο,
σ’ ένα αμάξι από μαύρο νερό
θα πάω στο Σαντιάγο.
Θα τραγουδάνε οι στέγες από φοινικιά,
θα πάω στο Σαντιάγο της Κούβας.
Όταν ο φοίνικας θα γίνει πελαργός
θα πάω στο Σαντιάγο.
Cuando llegue la luna llena
iré a Santiago de Cuba, iré a Santiago...,
en un coche de agua negra,
iré a Santiago de Cuba, iré a Santiago...
Cantarán los techos de palmera,
cuando la palma quiere ser cigüeña,
y cuando quiere ser medusa el plátano, iré a Santiago
con la rubia cabeza de Fonseca.
y con el rosal de Romeo y Julieta,
mar de papel y plata de moneda.
¡Oh Cuba! ¡Oh ritmo de semillas secas!
¡Oh cintura caliente y gota de madera!
¡Arpa de troncos vivos, caimán, flor de tabaco!
Siempre dije que yo iría a Santiago.
En un coche de agua negra.
Iré a Santiago de Cuba,
iré a Santiago.
Brisa y alcohol en las ruedas,
iré a Santiago.
Mi coral en la tiniebla,
iré a Santiago.
El mar ahogado en la arena,
iré a Santiago.
Calor blanco y fruta muerta,
iré a Santiago.
¡Oh bovino frescor de cañaveral!
Avellinou © 03.12.2016