Abejas
Να σε μισήσω είν`αργά
αέρας με δροσολογά
με κυνηγούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες.
Τινάζω το βασιλικό
να σταματήσω το κακό
σ`είχανε δέσει μάγισσες
μα πάλι εσύ με ράγισες.
Νυχτώνει βγαίνω να σε βρω
σα φεγγαράκι δυο μερώ
κλειστά παραθυρόφυλλα
να μ`αγαπάς πώς το`θελα.
Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές
με τυραννούν οι ομορφιές
οι ομορφιές οι φόνισσες
κι εσύ που με λησμόνησες.
Αν κλάψω μη με φοβηθείς
την ένοιωσα και πριν χαθείς
μια πίκρα στο ροδόνερο
γιατί μ`αρνιόσουν τ`όνειρο.
Θα ρίχνω εκεί που περπατάς
τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες
κι εσύ που δε με θέλησες
a es demasiado tarde para odiarte
Hay un viento fresco
Me persiguen las abejas
y tú que no me quisiste.
Sacudo la albahaca
para detener la maldad
Te controlaban las brujas
pero de nuevo me agrietaste.
Llega la noche y salgo para encontrarte
como una lunita de dos días
Postigos cerrados
Cómo quisiera que me amaras...
Echo tomillo en las llamas
Me torturan las bellas,
las asesinas bellas,
y tú que me olvidaste.
Si lloro, no tengas miedo
Lo sentía antes de que te fueras
Una amargura en el agua de rosas
porque me negabas los sueños.
Ahí donde caminas echaré
nuestra promesa para que la pises
aunque me lastimen las abejas
y tú que no me quisiste.
O_Amerikanos_95, Jacob (Τζέικομπ) © 07.02.2017