The grave
Στο ταξίδι που σε πάει ο μαύρος καβαλάρης
κοίταξε απ’ το χέρι του τίποτα να μην πάρεις
Κι αν διψάσεις μην το πιεις από τον κάτου κόσμο
το νερό της αρνησιάς φτωχό κομμένο δυόσμο
Μην το πιεις κι ολότελα κι αιώνια μας ξεχάσεις,
βάλε τα σημάδια σου το δρόμο να μη χάσεις,
κι όπως είσαι ανάλαφρο μικρό, σαν χελιδόνι
κι άρματα δε ου βροντούν παλικαριού στη ζωνη,
κοίταξε και γέλασε της νύχτας το σουλτάνο,
γλίστρησε σιγά κρυφά και πέταξ’ εδώ πάνω,
και στο σπίτι τ’ άραχνο γυρνώντας, ω ακριβέ μας
γίνε αεροφύσημα και γλικοφίλησέ μας
Calmly and quietly and followed by all our kisses
you returned to the uknown away from our hug and embrace
In the distant journey where the dark horseman is taking you
be sure you don't accept a thing his hand might offer you
And if you thirst then don't you drink the neatherword's
water of rejection poor spearmint bunch of mine
Don't you drink that water for if you do eternally you will forget us wholly
set down remembrance road marks to avoid getting lost
small and light as you are as swallow bird my child
and heavy arms do not weigh down your belt with iron
you find a way to cheat away the sultan of the darkness
slide away slowlly and secretely fly this way
inside our house the accursed oh priceless child enter
a gentle wind breeze you'll become and plant on us sweet kisses
Mιλτος Mπ. © 25.06.2017