Нека ти је са срећом
Στρωμένα σεντόνια
δεν έχει ύπνο απόψε για κάποιους το βράδυ
Περνάνε τα χρόνια
κι εγώ με τις ώρες μαθαίνω σημάδι
Λυπάσαι για `μενα
που δεν αγαπήθηκα όσο μού αξίζει
Λυπήσου για `κεινον
που χάνει μια μάχη και παύει να ελπίζει
Η ελπίδα καλέ μου χωράει σε μια τσέπη
χαρτί που διπλώνει
Οι άνθρωποι τρέμουν μην έρθει μια μερα
και μείνουνε μόνοι
Μα εγώ δε φοβάμαι, μια θέση κοντά μου
ακόμα κρατάω
Εσένα θυμάμαι, με `σενα κοιμάμαι
με `σένα ξυπνάω
Να `σαι καλά στο άγνωστο σύμπαν σου
να `χεις ζωή ευτυχισμένη
Αν με σκεφτείς κοίταξε δίπλα σου
ίσως με δεις κάπου κρυμμένη
Στρωμένοι οι δρόμοι
αν κάποτε νιώσεις πως θες να γυρίσεις
Χρωστάω μια συγγνώμη
που σου `δωσα τόσα προτού τα ζητήσεις
Λυπάσαι για `μενα
που δεν αγαπήθηκα όσο μού αξίζει
Λυπήσου για `κεινον
που χάνει μια μάχη και δε συνεχίζει
Με πήρες μαζί σου
χωρίς να το ξέρεις στο σπίτι σου μένω
Οι άλλοι θα σβήσουν
Μα εγώ θα `μαι πάντα κεράκι αναμένο
Намештен је кревет,
али нема сна некима вечерас.
Пролазе године,
а ја се сваким сатом навикавам на ожиљак.
Жао ти је мене што нисам
вољена како заслужујем.
Жали оног што изгубивши битку
престаје да се нада...
Нада, пијатељу, стаје у џеп,
на пресавијену хартију
Људи страхују да не дође дан
кад ће остати сами
Али ја се не бојим, место крај себе
још чувам
Тебе памтим, с тобом спавам,
са тобом се будим.
Нека ти је са срећом у свом непознатом свету
и нека ти живот буде радостан
Ако на мене помислиш, погледај око себе,
можда ме негде угледаш сакривену
Спремни су путеви, уколико осетиш
да би се вратио
Дужна сам извињење јер сам ти
све дала пре него што си затражио
Жао ти је мене што нисам
вољена како заслужујем.
Жали оног што изгубивши битку
не наставља даље.
Повео си ме са собом, а да
то не знаш, у твојој кући живим
Други ће се угасити, али ја ћу
заувек бити свећа што гори
τυχερούλα © 01.08.2017