Karpathische Pinie | ||
Πέρα στο Τρίστομο και στο Διαφάνι το πεύκο που `χει κορμό λυγερό παιχνίδι με τους αέρηδες κάνει πηγαίνοντας κόντρα με τον καιρό. Και τα κλαδιά του γεμάτα βελόνες σκύβουν σε βράχια αρμυρά για να βρουν τις ρίζες τους που εδώ και αιώνες σε καρπαθίτικη γη τα κρατούν. Τα χρόνια έρχονται, τα χρόνια φεύγουν και τα μελτέμια στο πεύκο ξεσπούν απ’ τους ασκούς του Αιόλου ξεφεύγουν μα τον κορμό του ποτέ δεν τρυπούν. Κι αν άνεμοι του Αιγαίου αφήνουν το καρπαθίτικο πεύκο γυρτό οι μνήμες του από το χθες δε σβήνουν και ψάχνει στο χώμα για ουρανό. Κι αν έχουνε τους κορμούς λυγισμένους τα πεύκα για τη ζωή τραγουδούν στήνουν στην πέτρα χορούς μανιασμένους και μ’ αυτοσχέδια στιχάκια γλεντούν. | Drüben in Tristomo und Diafani spielt die Kiefer mit biegsamem Stamm ihr Spielchen mit den Winden und stemmt sich gegen den Sturm. Und ihre Zweige voller Nadeln hängen über salzige Felsen und suchen ihre Wurzeln die seit ewigen Jahren sie in karpathischer Erde halten. Die Jahre kommen, die Jahre gehen der Meltemi an der Kiefer sich bricht er entflieht des Äolos' Schläuchen doch ihren Stamm durchbohrt er nicht. Und die Winde der Ägäis lassen die karpathische Kiefer gebeugt zurück ihre Erinnerung ans Gestern wird nicht verblassen auf der Suche im Boden den Himmel im Blick. Auch wenn ihre Stämme gebeugt sind singen die Kiefern über das Leben sie tanzen wilde Tänze auf dem Fels und feiern mit improvisierten Versen. | |
Balinger © 15.01.2017 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info