Y tu desde entonces, no has estropeado ni una rosa.
Πόσες αγάπες μέτρησες για να δεις ότι υπάρχεις ακόμα;
Πόσες αγάπες γκρέμισες για να δεις, αν θα μπορέσεις να υπάρχεις ακόμα;
Εσύ δεν μαδούσες μαργαρίτες.
Εσύ μόνο χαλούσες τις τριανταφυλλιές κι έκοβες και πετούσες κάτω, ένα - ένα τα ροδοπέταλα.
Κι έλεγες : -M’ αγαπά; Δεν μ’ αγαπά.
Κι εκείνος έλεγε : -Σ’ αγαπώ!
Κι έπαιζες συνέχεια αυτό το παιχνίδι. Κι εκείνος, σου απαντούσε το ίδιο
Δε σου `φτανε όμως αυτό.
Άρχισες να κόβεις τ’ αγκάθια από το λουλούδι και τα `μπιχνες με δύναμη μες στο σώμα του
και κάθε φορά που το έκανες αυτό, του `λεγες ειρωνικά και θυμωμένα : -Τώρα πες μου.
M’ αγαπάς ή δεν μ’ αγαπάς;
Κι εκείνος σου έλεγε : -Σ’ αγαπώ.
Και μετά πήρες κι άλλα κοτσάνια και βέργες γεμάτες από αγκάθια κι έφτιαξες ένα χοντρό και μεγάλο στεφάνι. Και του το `βαλες στο κεφάλι. Και κάθε φορά που το πίεζες φώναζες, ούρλιαζες λυσσασμένα και του’ λεγες : -Τώρα μ’ αγαπάς ρε ή δεν μ’ αγαπάς;
Κι εκείνος σου έλεγε : -Σ’ αγαπώ!
Κι εσύ δεν άντεξες κι άρχισες να κλαις! Και του `βγαλες το στεφάνι από το κεφάλι του
και το `βαλες στο δικό σου. Κι άρχισες να το πιέζεις με δύναμη ώσπου το κεφάλι σου μάτωσε κι έτρεξε αίμα. Πολύ αίμα! Πάρα πολύ αίμα!!! Μα δεν ένιωθες πόνο!
Κι εκείνος που σε είδε έτσι..., δάκρυσε και σου είπε: -Γιατί το κάνεις αυτό;
Αφού εγώ σ’ αγαπάω!
Κι εκείνος έβαλε τα χέρια του στους ώμους σου και σε φίλησε στο μέτωπο. Οι πληγές σου αμέσως εξαφανίστηκαν! Χάθηκαν!
Κι εσύ έσκυψες και του φιλούσες τα πόδια.
Κι εκείνος είπε: - Σήκω επάνω. Δεν κατάλαβες ότι σ’ αγαπάω;
Κι εσύ από τότε..., δεν ξαναχάλασες ούτε ένα τριαντάφυλλο!!!
Κι εκείνος από τότε..., σε έμαθε να δακρύζεις!!!
¿Quantos amores has contado para ver que todavia existes?
¿Quantos amores has remolido para ver si podras existir?
Tu,no pelabas las hojas de las margaritas.
Tu,solamente estropeabas las rosas y cortabas abajo uno por uno los petalos.
Y decias:¿Me quieres o no me quieres?
Y el te decia:Te quiero!
Y jubabas continuamente este juguete. Y el te respondia lo mismo.
Pero esto no era suficiente para ti!
Empezaste a cortar las espinas del flor y las sacaste con fuerzadentro de tu piel.
Y cada vez que lo hacias esto le decias ironicamente y enfadadamente : -Ahora dime.
¿Me quieres o no me quieres?
Y el te respondia:-Te quiero!
Y despues tromaste mas tallos y vergas llenas de espinas y trenzaste una gorda y grande corona. Y se lo pusiste en la cabeza y cada vez que lo apretabas gritabas -chillabas rabiosamente y le decias: -¿Ahora me quieres o no me quieres?
Y el te decia:-Te quiero!
Y tu no podias mas.Y pusiste a llorar.! Y le sacaste la corona de la cabeza
y la pusiste en la tuya. Y empezaste a apretarla con fuerza hasta que la cabeza hizo sangre.
Mucha sangre. Muchisima sangre. Pero no sentias dolor.
Y el que te vio asi te dijo:-¿Por que lo haces esto?
Que yo te quiero!
Y el puso las manos en tus hombros y te beso en el frente. Y las heridas tuyas inmediatamente desaparecieron. Se perdieron.
Y tu bajaste y le besabas los pies.
Y el te dijo:-Levantate.¿No has entendido que te quiero?
Y tu desde entonces no has vuelto a estropear ni una rosa.
Y el desde entonces te enseño como segregar lagrimas.λική
mono gymno, Νεκτάριος Θεοδώρου © 17.04.2017