Reyerta
Απόδοση στίχων από Οδυσσέα Ελύτη.
Καταμεσίς στη ρεματιά
λάμπουνε τα μαχαίρια,
ωσάν τα ψάρια αστραφτερά
που κανείς δεν τα προφταίνει.
Μέσα στις άγριες πρασινάδες
ανεβαίνουν με το πλάι
πάνω σε αψηλές φοράδες.
Άγγελοι μαύροι έφερναν
μέσα στο φως το αγριωπό
μαντίλες και χιονόνερο.
Ο Χουάν Αντόνιο στην πλαγιά
πέφτει με μια λαβωματιά,
έχει ανεμώνες στο πλευρό
και ρόδι έχει στον κρόταφο.
Κατάκοπο απ’ τις φωνές τ’ απόβραδο
μες στις συκές σωριάζεται λιπόθυμο
κι οι μαύροι άγγελοι ολοένα
με τα μεγάλα τους φτερά,
πετούσανε στο λιόγερμα.
Versos de F. G. Lorca
En la mitad del barranco
las navajas de Albacete,
bellas de sangre contraria,
relucen como los peces.
Una dura luz de naipe
recorta en el agrio verde
caballos enfurecidos
y perfiles de jinetes.
Ángeles negros traían
pañuelos y agua de nieve.
Juan Antonio el de Montilla
rueda muerto la pendiente,
su cuerpo lleno de lirios
y una granada en las sienes.
La tarde loca de higueras
cae desmayada en los muslos
heridos de los jinetes.
Y ángeles negros volaban
por el aire del poniente.
Avellinou © 03.12.2016