You were too late
Πάντα μια ζωή, κόντρα λογική
τέλεια φυλακή, όσοι μ’ αγαπούσαν
Πού ήσουνα εσύ, τόσα χρόνια εσύ
κι έγινα πληγή, με όσα μ’ ακουμπούσαν
Μέσα σε χιόνια και βροχές
πόσο μεγάλωσα για δες
και πόσο πάγωσα στο χθές
που δεν πιστεύω στις φωτιές
Άργησες πολύ, δεν έχω ψυχή
δεν είμαι παιδί πια, μόνο μοιάζω
Άργησες πολύ, κόβω σαν γυαλί
όποιον πλησιάζει και τρομάζω
Μακάρι να με φτιάξεις, πάλι απ’ την αρχή
μακάρι να μ’ αλλάξεις, κι ας άργησες πολύ
Άργησες πολύ, στο χω ξαναπεί
είσαι το νησί, η θάλασσα που ψάχνω
Όμως μες στο νου φράχτες του μυαλού
σύνορα παντού σ’ όποιο χάρτη φτιάχνω
Η πιο αθώα μου πλευρά
κρυμμένη πάντα στη σκιά
πάλι σε φόβους τριγυρνά
και πάλι λείπει απ την καρδιά
Always in life, against logic
a perfect prison everyone that loved me
Where have you been all those years
and I turned into a wound with everything that touched me
Through rain and snow
See how much I grew up
and how much I froze yesterday
that I don't believe in fires
You were too late, I have no soul
I'm not a kid any more, I only look like one
You were too late, I cut like a glass
everyone that approaches and I'm terrified
If only you could fix me again from the start
If only you could change me, even though you were too late
You were too late, I've told you so again
you are the island, the sea that I am looking for
But in my mind (there are) fences of the brain
borders everywhere, in every map that I design
My most innocent side
hidden always in the dark
it wanders around fears again
and it's missing from the heart
Myrsini98 © 20.09.2016