Fusión Antoñito el Camborio
Απόδοση στίχων από Οδυσσέα Ελύτη.
Ποιος είσαι το λοιπόν Αντόνιο;
Αν ήσουν βέρος Καμπορίο
θα `χες κάνει ν’ αναβρύσει
πέντε κρούνους βρύση το αίμα
Όμως δεν είσαι κανενού,
μήτε είσαι βέρος Καμπορίο.
Άντε, χαθήκαν οι τσιγγάνοι
που έρμοι γυρνάν τα βουνά
και τα μαχαίρια κια που εξέραμε
τώρα στη σκόνη ανατριχιάζουν.
ΑντόνιοΤόρρες Χερέδια,
Καμπορίο σκληρότριχε
αχ, φεγγαρομελαμψέ μου
και αντρογαρούφαλλέ μου,
ποιος πήρε την ψυχή σου
σιμά στο Γουδαλκιβίρ.
Οι τέσσερις μου οι ξαδερφοί
γυιοί του Μπεναμεχί
ό,τι στους άλλους δεν το `βρισκαν,
πάνω μου το λιμπίζονταν.
Ποδήματα γυαλιστερά,
στολίδια φιλντισένια
και κιο το δέρμα ζυμωτό
από ελιά και γιασεμί.
Versos de dos poemas distintos de Lorca
Antonio, ¿quién eres tú?
Si te llamaras Camborio,
hubieras hecho una fuente
de sangre con cinco chorros.
Ni tú eres hijo de nadie,
ni legítimo Camborio.
¡Se acabaron los gitanos
que iban por el monte solos!
Están los viejos cuchillos
tiritando bajo el polvo.
Antonio Torres Heredia,
Camborio de dura crin,
moreno de verde luna,
voz de clavel varonil:
¿Quién te ha quitado la vida
cerca del Guadalquivir?
Mis cuatro primos Heredias
hijos de Benamejí.
Lo que en otros no envidiaban,
ya lo envidiaban en mí.
Zapatos color corinto,
medallones de marfil,
y este cutis amasado
con aceituna y jazmín.
Avellinou © 03.12.2016