Traveler
Όχι θέλημα ρηγάδων,
όχι σκλάβου υποταγή
με τ’ ανεμοπόδαρο άτι
σέρνει τον, ταξιδευτή.
Μέσα του μια μοίρα κάπου,
αιστάνεται, τον οδηγεί
προς απάντεχο ένα τέλος,
προς μιαν άγνωρη πηγή.
Κάτι μέσα, όχι προστάζει,
τον τινάζει και τραβά
για σε ανέβασμα σα θάμα,
για σε ολόβαθα γκρεμά.
Κάμπους διάβηκε, φαράγγια,
και ποτάμια και δρυμούς,
και προσπέρασ’ από τόπους
άγγιχτα κι από λαούς,
Κι ήτανε το πέρασμά του
σαν το πέρασμα του νου
που σε τίποτε δε στέκει
και περνάει από παντού,
Μόλις ψάχνει κάθε εικόνα,
κάθε ιδέα αλαφρά αλαφρά,
κι όλα ευτύς τα παρατάει,
και γλιστράνε, περιττά.
Μόλις ψάχνει κάθε εικόνα,
κάθε ιδέα, τα παρατά,
γιατί πάει όπου μιαν έγνοια
ωκεάνια τον τραβά
να βυθίσει μια για πάντα
τ’ αβυσσόθρεφτα φτερά.
Not the kings' will,
not a slave's submission,
the horse that is fast like the wind
drags the traveler.
A fate inside him, somewhere,
feels and guides him
towards an unexpected ending
towards an unknown spring.
Something inside doesn't order,
(but) shakes him and drags him,
in miraculous uphills,
in deep cliffs.
He crossed plains, gorges,
and rivers and forests,
and passed by places
untouched by people,
And his passage was
like the passage of the mind (=our thoughts)
that doesn't stand anywhere
and passes by everywhere,
As soon as he searches every picture,
every idea slightly slightly,
he quits everything immediately,
and they slip away, unnecessary they are.
As soon as he searches every picture,
every idea slightly slightly,
because he goes where an ocean-like
thought drags him
to sink once and for all
the wings that are fed by the abyss.
Myrsini98 © 03.04.2017