Сваки пут
Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
να με κρατάς απ’ το χέρι σφιχτά,
να περπατάς πλάι μου στα συντρίμμια,
να με κοιτάς με τα μάτια κλειστά.
Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
όταν θα κλαίω θέλω να μου γελάς
κι όσα τραγούδια έχω αγαπήσει
μέσα στ’ αυτί να μου τραγουδάς.
Κι όταν ξανά θα τελειώσει ο κόσμος
φίλα με σαν να `ναι η πρώτη φορά
και μέσα στη ζεστή αγκαλιά σου
ίσως αρχίσει ο κόσμος ξανά.
Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος
να με κρατάς έξω από το νερό,
στο παγερό τ’ αγριεμένο κύμα
της ξενιτιάς, φως μου, να μη βραχώ.
Сваки пут кад је крај света,
држи ме за руку снажно,
ходај са мном по рушевинама,
гледај ме затвореним очима.
Сваки пут кад је крај света,
док будем плакао, желим да ми се смејеш
и све песме које сам заволео,
на ухо да ми певаш.
И кад опет буде био крај света,
љуби ме као да је први пут
и у твом топлом загрљају
можда изнова започне свет.
Сваки пут кад је крај света,
држи ме изван воде,
на леденом дивљем таласу,
да се не покваси светлост мог одласка.
τυχερούλα © 11.03.2017