Rain
Βρέχει,
έλα και κανε μου παρεα κι αγκαλιά,
σώμα με σώμα,
να μην ποτίζεται του φόβου μας το χώμα
και να ζεσταίνουν οι ανάσες την καρδιά·
σκληρή η αλήθεια που τη λένε μοναξιά.
Βρέχει,
τους κεραυνούς και τις σιωπές ποιος τα αντέχει·
πονούν τα λάθη μαζί με τα σωστά,
τώρα πια.
Πες μου αν με αρνείσαι,
ή η αγάπη μου είσαι
κι αν ακόμα σ'έχω,
να ξέρω αν ζω.
Σαν παιδί που κλαίει
κι η βροχή μού φταίει,
σε αθωώνω για να επιζώ.
Πες μου αν με σβήνεις,
ή τη φλόγα πίνεις
και μεθάς με μένα
όπως εγώ.
Μα άμα βρει μαχαίρι,
το δικό σου χέρι,
πώς να κάνει ξέρει
το Ένα, μισό.
Βρέχει,
ο ουρανός είναι μεγάλος κι εχθρικός.
Κάνω ένα βήμα,
όμως ξανάρχεται του πανικού το κύμα·
αλλάζεις χρώματα και κρύβεις κάθε φως,
αν κάποιου άλλου τώρα είσαι θυσαυρός.
Άκου,
Είν’ η φωνή μου που παλεύει από κάπου,
μέσα σου να'ρθει, του πόθου συνεργός·
πες μου πώς...
It's raining,
come and hang out with me and give me a hug,
body to body,
so that the ground of fear is not watered
and the breaths warm up the heart.
ugly truth that is called loneliness.
It's raining,
who can stand the lightnings and the silences.
the mistakes hurt as much as the right decisions
now.
Tell me if you deny me,
or you are my love
and if I still have you
so that I know if I am still alive.
Like a kid that cries
I blame the rain,
I acquit you so that I survive.
Tell me if you put me out,
or you drink the fire
and you get drunk with me
like I do.
But if it finds a knife,
your own hand,
knows how to cut
the one into half.
It's raining,
the sky is big and hostile.
I take a step,
but the panic wave comes back.
you change colors and hide every ray of light,
if you are somebody else's treasure now.
Listen,
It's my voice fighting from somewhere,
(How can) an abettor of passion to come inside you?
Tell me how...
Myrsini98 © 26.04.2017