Превозмогая смерть!
Ο χαρακτήρας σου είναι αυτός που μας χώρισε
που δεν μας πήγε τελικά μέχρι το τέλος
και ένα όνειρο που είχαμε το σκότωσε
σαν να `τανε ένας δολοφόνος πληρωμένος.
Γι αυτό λοιπόν και κάθε βράδυ έξω από την πόρτα σου
θα είμαι εκεί μήπως και κάτι σου χαλάσω.
Ήσουν σε εμένα ορκισμένη μα με πρόδωσες
αυτό θα κάνω μέχρι να σε ξεπεράσω.
Σε όποιον αρέσει τελικά αυτό που είμαι
κι ας με μαζεύουν μεθυσμένο έξω από το σπίτι σου ξανά.
Σε όποιον αρέσει τελικά ότι κι αν είμαι
δεν ξέρω τι παθαίνω κι έρχομαι στην πόρτα σου μπροστά.
Είναι χιλιάδες αναμνήσεις μαζεμένες
κι ένας κόμπος μου πνίγει όλη μέρα τον λαιμό.
Θέλω να βγεις μες’ την βροχή, θα περιμένω,
θέλω να ακούσω από τα χείλη σου την λέξη σ’ αγαπώ.
Ο χαρακτήρας μου είναι αυτός που δε με άφησε
να ζαλιστώ με την δική σου παραζάλη,
αντιμετώπισε λοιπόν αυτό που ευχήθηκες
να φύγω εγώ και να έρθει πίσω κάποιος πάλι.
Κάτσε λοιπόν και μην φωνάζεις μα ψιθύρισε
στο αυτί του άλλου πως μια μέρα θα ξαναρθείς.
Εγώ τελείωσα με `σένανε αγάπη μου
συνέχεια έτσι λέω μα θέλω να ξαναρθείς.
Σε όποιον αρέσει τελικά αυτό που είμαι
κι ας με μαζεύουν μεθυσμένο έξω από το σπίτι σου ξανά.
Σε όποιον αρέσει τελικά ότι κι αν είμαι
δεν ξέρω τι παθαίνω κι έρχομαι στην πόρτα σου μπροστά.
Είναι χιλιάδες αναμνήσεις μαζεμένες
κι ένας κόμπος μου πνίγει όλη μέρα τον λαιμό.
Θέλω να βγεις μες’ την βροχή, θα περιμένω,
θέλω να ακούσω από τα χείλη σου την λέξη σ’ αγαπώ.
Характер твой разлуке был причиной,
Теперь нас ждет совсем иной финал!
Мечту он уничтожил, словно киллер,
Подлым наемником на клочья разорвал!
И вот я каждый вечер вне дверей твоих,
И направляю свои стопы в никуда!
Клятве, данной мне, ты изменила!
Из кожи лезу, лишь бы боль прошла!
Тому, кто полюбил меня таким, какой я есть,
В пьяном небытии желая все стереть,
Тому, кто полюбил меня таким, какой я есть,
Лечу навстречу я, превозмогая смерть!
Волной воспоминания накрыли,
В глотке навек застыл ужасный ком!
Смыл бы все это долгожданный ливень -
Твои слова любви услышу вновь!
Но мой характер мне не позволяет
В твою пропасть окунуться с головой!
Того, кого хотела, повстречала!
Давай, дерзай! А мне пора домой!
Ну не кричи - лишь сядь и прошепчи
Ты для того, к кому вернешься вновь.
С тобой, любовь моя, уже все пережил,
Но, может быть, захочешь быть со мной?
Тому, кто полюбил меня таким, какой я есть,
В пьяном небытии желая все стереть,
Тому, кто полюбил меня таким, какой я есть,
Лечу навстречу я, превозмогая смерть!
Волной воспоминания накрыли,
В глотке навек застыл ужасный ком!
Смыл бы все это долгожданный ливень -
Твои слова любви услышу вновь!
mari zhezhera, NP162435S890WB681A © 17.07.2017