El amiguito
Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πω πόσο μόνη νιώθω στους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώ με μεγάλο πόθο Δεν τη βρίσκω την άκρη πουθενά και πες μου τι να κάνω έχω γεμίσει ασφυχτικά με καπνό το δωμάτιο ως απάνω και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό Πού να γείρω το κορμί μου όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ κι απ’ τα ξενύχτια Πού να βρω ένα φιλαράκι να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί Μοιάζει η νύχτα μακριά σου να ’ναι ερεθιστική σαν την αμαρτία μα η μορφή σου δραπετεύει από κρυψώνα μυστική με χτυπά με βία Δεν τη βρίσκω την άκρη... Ούτε εσύ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύω τη λύση που ζητάω μπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζια που για μέρες τραγουδάω Δεν τη βρίσκω την άκρη...		Tengo miedo llamarte para decirte Cuánto sóla me siento En los pasillos de mi mente te estoy buscando ahora Con gran deseo No encuentro la solución En ningún lugar y díme qué hacer He llenado de manera sofocante Toda mi habitación con humo Y el tiempo se ríe de mí como un bebé ¿Dónde puedo reclinar mi cuerpo Cuando vuelvo de los bares Y el permanecer para arriba? ¿Dónde puedo encontrar un amiguito que me diga que me ama sinceramente, si aún tú no estás más aquí? La noche lejos de ti parece irritante Como el pecado Pero tu rostro escapa de un lugar secreto Me pulsa con violencia No encuentro la solución... Ni tú tienes la solución que estoy buscando La solución que estoy pidiendo Hace años estás bloqueado en tus ruedas dentadas Que por muchos días canto... No encuentro la solución...
ΜΑΡΙΑ Κ © 05.06.2003

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info