Bella durmiente
Τ’ άσπρα χαλικάκια εκείνου του μικρούλη,
του κοντορεβυθούλη,
ποιος πρώτος θα τα βρει
Στους δρόμους σκορπισμένα,
για σένα και για μένα,
κι όποιος πρώτος τα βρει
στο κάστρο αυτός θα μπει.
Στο κάστρο είναι κλεισμένη
χρόνους εκατό
η ωραία κοιμωμένη
κι ένα μυστικό.
Μάγισσα το κρατάει,
δράκοντας το φυλάει
στο κάστρο πώς θα μπω,
πες μου το μυστικό,
αχ πες μου το μυστικό
κάποιος που όλα τα ξέρει
ψηλά στον Υμηττό
Συνάντησα ένα βράδυ κρυφά το μυστικό
Ωραία Κοιμωμένη στ’ αλήθεια σ’ αγαπώ
Δείξε μου εσύ το δρόμο και θα ρθω να σε βρω.
το μόνο της ζωής μου ταξίδι είσαι εσύ
κοντεύω τα σαράντα κι ακόμα είμαι παιδί.
Los guijarros blanquitos de aquel pequeñajo,
de Pulgarcito,
¿quién los encontrará el primero?
desperdigados por los caminos
para ti y para mí
¿quién los encotrará el primero?
Él penetrará en el castillo.
En el castillo está encerrada
desde hace cien años
la bella durmiente
y un secreto.
Lo guarda una bruja;
lo vigila un dragón.
¿Cómo penetraré en el castillo?
Cuéntame el secreto.
¡Ay, dime el secreto!
Uno que todo lo sabe
arriba en el Himeto.
Me encontré una noche el secreto, escondido.
Bella durmiente, te quiero de verdad.
Enseñame el camino y vendré a buscarte.
El único viaje de mi vida eres tú.
Casi tengo cuarenta años y todavía soy niño.
Avellinou © 18.12.2017