The Children of the Storm
Τα παιδιά της καταιγίδας σήμερα
μ’ αλυσίδες μηχανές και σίδερα
της ζωής το νόημα προδώσανε
και στους σκύλους όλα τ’ άγια δώσανε, δώσανε
Πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
σ’ άγριους ουρανούς
ταξιδεύει ο νους
μάνα μου, μάνα μου
ποιος μας άγγιξε;
την φτωχή μας καρδιά
ποιος την στράγγιξε;
πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
πάρε με καημέ, παρηγόρα με...
Τα παιδιά της καταιγίδας φύγανε
μη ρωτήσεις μη ρωτάς που πήγανε
το στερνό τους καλοκαίρι κάψανε
και στη στάχτη τ’ όνομά τους γράψανε
Πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
σ’ άγριους ουρανούς
ταξιδεύει ο νους
μοίρα μου, μοίρα μου
ποιος μας μάτιασε;
την φτωχή μας καρδιά
ποιος κομμάτιασε;
πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
πάρε με καημέ, παρηγόρα με...
The children of the storm, today
With chains, motorbikes and metal
Have betrayed the meaning of their lives,
And have given all sacred things to the dogs,
Behind me, a cliff,
In front of me, a river,
To wild skies
The mind goes
Mother of mine, mother of mine,
Who touched us?
Who has drained
Our poor heart?
Behind me, a cliff,
In front of me, a river,
Take me, oh longing, console me...
The children of the storm have left,
Don't ask now, don't be asking* where they went,
They burnt their last summer
And wrote their name in the ashes.
Behind me, a cliff,
In front of me, a river,
To wild skies
The mind goes
Fate of mine, fate of mine,
Who cursed us**?
Who has cut
Our poor heart into pieces?
Behind me, a cliff,
In front of me, a river,
Take me, oh longing, console me...
ξαν2910, Ross/Ρος © 25.12.2017