A Saloniki
Ήρθες και έφυγες σαν άνεμος και τώρα δεν καταλαβαίνω πώς
μου είπες «σ’ αγαπάω» μα πρέπει αλλού να πάω, να σωθώ.
Προσωπικός μου ήσουν άγγελος και τώρα σκοτεινιάζει ο ουρανός.
Όταν μου λες αντίο γινόμαστε κι οι δύο ένας καημός.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Να σε κοιτάζω άλλο δεν μπορώ γιατί μπερδεύομαι και απορώ,
που λες πως δεν αντέχεις στο πλάι σου να μ’ έχεις, απορώ.
Είπες να σε αγγίζω πως δε θες κι ότι θυμάσαι πάντα αυτά που λες.
Από ένα «κατά λάθος» κάνεις μεγάλο λάθος και θα κλαις.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Tu es venu et parti comme le vent et à présent je ne comprends pas comment,
Tu m'as dit "je t'aime" mais je dois m'en aller, afin de me sauver,
Tu étais mon ange personnel et à présent s'assombrit le ciel,
Lorsque tu me dis adieu, nous devenons tous les deux une peine.
Et si tu ne supportes pas les yeux en pleurs,
Si tu ne peux pas les longues distances,
A Saloniki ne viens jamais, Les dimanches.
Je ne peux plus te regarder car je m'embrouille et je doute,
Que tu me dises que tu ne supportes pas de m'avoir à tes côtés, j'en doute,
Tu m'as dit que tu ne veux pas que je te touche et que tu te souviens toujours de ce que tu dis,
D'un "par erreur" tu fais une grande erreur et tu pleureras.
Et si tu ne supportes pas les yeux en pleurs,
Si tu ne peux pas les longues distances,
A Saloniki ne vient jamais, Les dimanches.
xrysa st. © 04.12.2006