Klein vaderland
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα που τα `ντυσε με φύλλα η καρδιά και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα Δεν έκανα ταξίδια μακρινά οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας Δεν έκανα ταξίδια μακρινά ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας		Ik heb geen verre reizen gemaakt mijn jaren hadden wortels, waren bomen het hart bedekte ze met bladeren en laat ze bloeien tussen de stenen Ik heb geen verre reizen gemaakt de mensen van wie ik hield waren bossen mijn vrienden waren manen, waren eilanden mijn hart hunkerde om ze te vinden Mijn verste reis ben jij de nacht, jij, de droom van de dag klein vaderland, mijn lichaam en begin mijn aarde, jij, mijn adem en lucht Ik heb geen verre reizen gemaakt mijn hart reisde en dat is me genoeg in dromen, in vloeibare gevoelens om het geheim, de wereld, te ademen Mijn verste reis ben jij de nacht, jij, de droom van de dag klein vaderland, mijn lichaam en begin mijn aarde, jij, mijn adem en lucht
renehaentjens © 01.10.2020

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info