Ooit, herinner ik me
Νύχτα βροχερή άδειο το χέρι
ψάχνει να σε βρει μα δεν το ξέρει
πού θα σε βρει
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Πέτρωσ’ η φωνή και πώς να κλάψει
που ’φυγες εσύ έχουν ανάψει
χίλιοι καημοί
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Θα ’ρθει το πρωί και θα περάσει
θα με λυπηθεί θα με ξεχάσει
όπως κι εσύ
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Nacht van regen, een lege hand
zoekt naar je maar weet niet
waar ze jou kan vinden
Ooit, herinner ik me, hield je van me, nu regen
ooit, herinner ik me, praatte je met me, nu stilte
De stem versteend, hoe zou ze wenen
waar jij vertrok zijn duizend smarten
ontstoken
Ooit, herinner ik me, hield je van me, nu regen
ooit, herinner ik me, sprak je met me, nu stilte
De ochtend zal komen en zal voorbijgaan
zal me beklagen, zal me vergeten
zoals ook jij
Ooit, herinner ik me, hield je van me, nu regen
ooit, herinner ik me, sprak je met me, nu stilte
pietboer, Piet Boer © 27.02.2021