Il mondo si rimpiccolisce
Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος,
στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες,
μ’ ασβέστη σκεπάζουν τα δάκρυα.
Σεντόνι λευκό, χειρουργείου
σκεπάζει τ’ ανήσυχα χέρια.
Μα εσύ ματωμένη καρδιά μου
και πάλι μαζί σου με πας
ταξιδιώτη με πας για ναυάγιο.
Il mondo si rimpiccolisce e il mare diventa un giardino,
la luce si fissa su nude banchine,
le lacrime si coprono di calce.
Un bianco lenzuolo, di sala operatoria,
ricopre le mani inquiete.
Ma tu, cuore mio insanguinato,
che ancora mi porti con te,
mi conduci, come un viaggiatore, al naufragio.
android2020 © 13.01.2018