El aplauso
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα.
Με κοιτάς σε κοιτώ
και μετά σιωπή
κάτι θα κοπεί
στην καρδιά στο μυαλό.
Με κοιτάς σε κοιτώ
και μελαγχολείς
ο καιρός πολύς
μ’ αγαπάς σ’ αγαπώ.
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα.
Με κρατάς σε κρατώ
και μετά γκρεμός
και μετά το τέρμα
και κανείς κανενός.
Με κρατάς σε κρατώ
και παντού σκιές
και παντού καθρέφτες
για θεούς κι εραστές.
Y todavía estamos vivos
en el escenario, como un grupo de rock.
Me miras, te miro
y después silencio
algo se romperá
en el corazón, en la mente.
Me miras, te miro
y te pones melancólico
el tiempo es largo
me amas, te amo.
Y todavía estamos vivos
en el escenario, como un grupo de rock
y si nos soporta la cuerda
se verá en el aplauso.
Me sostienes, te sostengo
y después abismo
y después el final
y nadie es de nadie.
Me sostienes, te sostengo
y por todos lados sombras
y por todos lados espejos
para dioses y amantes.
Pablacos © 24.06.2018